Hiç dikkat ettiniz mi bizim kültürümüzde çoğunluğa bakıldığında teşekkür etmek, rica etmek, özür dilemek, “zayıflık göstergesi” olarak kabul ediliyor.
Hatta inceliği, saygıyı, nezaketi zavallı olmakla bağdaştıranlarımız bile var.
Hâlbuki bunları yapabilmek sağlam bir karakter ister.
Bazen düşünüyorum da: dur durak bilmeyen şu zaman diliminde her şeye zam gelirken “insanlık” nasıl olurda ucuzluyor? Neden mi, böyle düşünüyorum?
Ara ara bir yerlere oturup insanları gözlemleyin. Ne yaptıkları, nasıl konuştukları, nasıl davrandıkları kısacası insan davranışını ve psikolojisini gözlemleyin işte o zaman ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınızdır.
Son yıllarda toplumun genelinde ahlaki ve milli değerler alanında bir yozlaşma ve savrulmanın yaşandığına şahit oluyoruz.
Bizler ne fikirlere saygı göstermeyi biliyoruz ne de konuşmayı.
Kimse kimsenin cümlesinin sonunu beklemiyor.
Basit bir muhabbette küçük bir keşmekeş oluşuyor hemen.
Ne büyüklere saygı kaldı!
Ne de küçüklere merhamet!
Maalesef ki çoğunluğa baktığımızda durum bundan ibaret.
İşin kötü yanı ise: Toplumun genelinde ‘En haklı benim kafası’ hüküm sürüyor ve bu durum insanı epey bir yoruyor.
Siz, siz olun;
Ne duymak istiyorsanız, o üslupla konuşun.
Ne tür davranış görmek istiyorsanız, insanlara öyle davranın.”
