İnsanların üzülmesi beni üzüyor.
Tek üzüntüm bu…
Yeryüzü ve gökyüzü, bütün insanlık içindir.
Herkesin üzerinde yürüdüğü aynı toprak, altında gölgelendiği aynı gökyüzü var.
Binlerce insan var, ama hiç kimsenin bir diğerine üstünlüğü yok.
Hepimiz aynı başlangıcın çocuklarıyız, aynı sonun yolcuları…
Bütün bunlara rağmen yine de bazı karmaşık insanlar var.
Onlar dünyaya hiçbir yararları dokunmadığı hâlde, dünya sadece onlar için dönüyormuş gibi tavırlar sergiliyorlar.
Ve bu kibirli tavırlar, bende büyük bir mide bulantısına neden oluyor.
Oysa kimse göğe değecek kadar yüksek değildir.
Ama ne yazık ki bazıları bu yalın gerçeği göz ardı ediyor.
Kendi küçük dünyalarında, başkalarının hayatını hiçe sayarak büyümeye çalışıyorlar.
Ve unutulmamalıdır ki;
Bir insanı küçümseyerek asla kazanamazsınız.
Birini yok sayarak asla yükselemezsiniz.
En önemlisi, kimseye yukarıdan bakarak gerçekten yüce olamazsınız.
O yüzden siz siz olun insan kalmaya direnenlerden olun.
Çünkü her şeye rağmen insanlık, hâlâ en büyük erdem.
